Najlepszy adwokat rozwód Osno Lubuskie, opinie

Jak zaznacza adwokat rozwodowy, rozwód to rozwiązanie przez sąd, ważnego związku małżeńskiego, na żądanie jednego lub obojga małżonków. Z pominięciem uznania współmałżonka za zmarłego, jego śmierci lub unieważnienia małżeństwa jest jedną z sytuacji kończących małżeństwo.

W w art. 56 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zostały wyznaczone dwie konieczne przesłanki roziązania związku małżeńskiego. Są to trwałość oraz zupełność rozkładu pożycia. Należy podkreślić fakt, że muszą one wystąpić łącznie, co w praktyce oznacza, że nie tylko muszą całkowicie zaniknąć więzi między małżonkami w sferze duchowej, fizycznej i gospodarczej, ale także rozpoznanie konkretnego przypadku, musi utwierdzać w przekonaniu, że jakikolwiek powrót małżonków do wspólnego pożycia nie nastąpi, z pewnością. Jeśli zatem między małżonkami doszło do trwałego i zupełnego rozpadu pożycia, to wspólne uczestniczenie w istotnych dla byłego małżeństwa czynnościach takich jak na przykład wybory, wyjścia na imprezy czy spotkania u znajomych, czy nawet wspólne spożywanie posiłków lub doraźna pomoc w czasie choroby, nie będą świadczyć o odnowieniu małżeńskiego pożycia między skłóconymi osobami.[1]

Prawnik, adwokat rozwodowy pomoże w Twojej sprawie.

Prawnik, adwokat rozwodowy Osno Lubuskie zbierze dokumenty, opracuje dowody i strategię działania, przygotuje pozew i poprowadzi sprawę.
Chcesz godnie i spokojnie przejść ten etap dbajac o swoje prawa, interesy, majątek?
Zadzwoń na bezpłatną infolinię.

W jakich sytuacjach zakończenie związku małżeńskiego nie będzie możliwe?

Specjalista od spraw rozwodowych zaznacza, że choć prawo określa warunki, które powinny prowadzić do orzeczenia rozwiązania związku małżeńskiego, istnieją przypadki, w których to się nie wydarzy. Dotyczy to sytuacji, w których istnieje ryzyko szkodliwego wpływu na dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków lub gdy decyzja ta stoi w sprzeczności z innymi normami społecznymi. Ponadto, rozwiązanie małżeństwa może nie nastąpić, jeśli zażąda go małżonek winny rozkładu pożycia. Chyba, że drugi małżonek wyrazi na to zgodę albo brak takiej zgody jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego.

"Aby bardziej rzetelnie przedstawić negatywne strony rozstania, warto sięgnąć po przykłady z życia, których różnorodność odzwierciedla nam orzecznictwo" - wskazuje prawnik specjalizujący się w sprawach rodzinnych. W związku z tym orzeczenie rozwiązania małżeństwa osób starszych nie będzie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Jednakże jeśli jedno z małżonków cierpi na nieuleczalną chorobę, wymagającą stałej opieki i wsparcia to takie rozwiązanie będzie sprzeczne z zasadami życia społecznego.

Co do zaś założenia, że odmowa wyrażenia zgody na rozwiązanie małżeństwa przez małżonka niewinnego rozkładu pożycia, z zasady korzysta z domniemania zgodności z zasadami współżycia społecznego, to jednak ustawodawca przyjął, że przypuszczenie to może zostać w konkretnych okolicznościach obalone. Zdaniem sądu najwyższego taka sytuacja zachodzi, gdy mimo upływu czasu niewyrażenie zgody przez stronę niewinną rozkładu pożycia wciąż trwa. Istnieje bowiem pogląd, iż taka odmowa wywołuje w niektórych przypadkach powstanie szkody społecznej, poprzez zmuszanie do utrzymywania związków małżeńskich formalnych niemających szans na faktyczne funkcjonowanie, przy jednoczesnym istnieniu związków pozamałżeńskich, które w odczuciu społecznym mogą zasługiwać na ich zalegalizowanie.[3] Nie można natomiast uznać za sprzeczną z zasadami współżycia społecznego, odmowę wyrażenia zgody na rozstanie, podyktowaną względami religijnymi.[4]

Poblem alkoholowy

W Polsce często wskazuje się "problem alkoholowy" jako przyczynę rozwodów, jednak samo uzależnienie od alkoholu nie jest wystarczającą ku temu przesłanką. Zgodnie z art. 23 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, małżonkowie mają obowiązek wzajemnego wsparcia, które w przypadku rozpatrywanym przez sąd może być widziane jako pomoc w utrzymaniu trzeźwego życia. Kodeks rodziny i opiekuńczy (artykuł 23), nakłada na małżonków obowiązek wzajemnego wsparcia, które w przypadku rozpatrywanego problemu mógłoby być interpretowane jako pomoc w utrzymaniu trzeźwego stylu życia. Sytuacja będzie inna, jeśli uzależnienie współmałżonka jest całkowicie jego winą i dodatkowo nie wykazuje on najmniejszej woli, aby poddać się leczeniu. Nie można nakłaniać partnera do kontynuowania związku z osobą uzależnioną, szczególnie gdy może to zaszkodzić dobru rodziny, a zwłaszcza nieletnim dzieciom, których dobro powinno być priorytetem. Zwłaszcza w przypadku, gdy zachowanie zależnego od alkoholu małżonka staje się niebezpieczne lub agresywne[5]

W ciągu ostatnich dziesięcioleci rozwody zdarzają się w Polsce coraz częściej. W 1950 roku było ich tylko 11 tysięcy, ale wzrosło do blisko 35 tysięcy w 1970 roku. W 2017 roku przekroczono już liczbę 65 tysięcy postępowań rocznie.

Kwestie małżeńskie a dzieci

Według adwokata specjalizującego się w sprawach rozwodowych, jeśli dobro wspólnych małoletnich dzieci jest rozpatrywane tylko pod kątem ekonomicznego pogorszenia się ich sytuacji, może to nie być wystarczającym argumentem do odmowy rozwiązania małżeństwa.[6]

Zdrada małżeńska

Do orzeczenia rozwodu nie wystarczy również sam fakt dopuszczenia się zdrady małżeńskiej. Zasady doświadczenia życiowego, które będą brane pod uwagę przes sąd w trakcie orzekania, wskazują również, że nawet ciężkie przewinienia małżeńskie, w tym także naruszenie przez jednego z małżonków obowiązku wierności małżeńskiej, bywają wybaczane. Ponadto samo pojęcie pożycia małżeńskiego zawiera wiele wątków faktycznych i jest bardziej procesem niż stanem niezmiennym.[7]

Kiedy sąd ocenia czy małżeństwo faktycznie zakończyło swoje istnienie i nie ma już nadziei na jego dalsze trwanie, musi również wziąć pod uwagę, jak długo małżonkowie nie prowadzą pożycia małżeńskiego. Nawet jeśli rozpad małżeństwa jest trwały i całkowity, to jeśli trwa on jedynie 2-3 tygodnie - to istnieje możliwość, że małżonkowie mogą powrócić do wspólnego życia Takie wnioski pojawią się zgodnie ze wspomnianymi wcześniej zasadami doświadczeniam życiowego.

Postępowania rozwodowe

Wyróżnia się dwa rodzaje, formy postepowań rozwodowych:

- bez orzekania o winie (inaczej: za porozumieniem stron) – w tej sytuacji małżonkowie zrzekają się praw roszczeniowych w stosunku do drugiej osoby i nie dochodzą winy partnera.
- z orzeczeniem o winie (kończące małżeństwo z winy jednego z małżonków lub obojga) – w trakcie sprawy małżonek próbuje wykazać winę partnera, a sąd może zasądzić alimenty na korzyść poszkodowanej osoby od małżonka, przez którego ustaje dotychczasowy związek małżeński.

Jak godnie przeprowadzić sprawę rozwodową?

Podsumowując, z pewnością przeprowadzenie postępowania rozwodowego nie należy do spraw łatwych dla obojga małżonków. W jego trakcie często pojawiają okoliczności niesprzyjające spokojnemu procedowaniu sprawy. Niejednokrotnie, dodatkowe emocje zaostrzają konflikt, powodując umacnianie stanowisk stron. W przypadku kiedy małżeństwo posiada nieletnie dzieci lub spory majątek, dochodzą kwestie rozstrzygnięcia podziału majątku wspólnego, ustalenia władzy rodzicielskiej oraz określenia wysokości należnych alimentów. Dlatego aby zapewnić właściwy przebieg i w miarę komfortowe rozwiązanie sporu, warto zawsze skorzystać z usług pełnomocnika - doświadczonego w tym temacie prawnika, adwokata rozwodowego.

Potrzebujesz pomocy prawnej przy rozwodzie i podziale majątku?
Chcesz godnie i spokojnie przejść przez ten proces, dbając o swoje prawa, interesy, majątek?
Zadzwoń! Prawnik, adwokat rozwodowy Osno Lubuskie pomoże w Twojej sprawie.

Porady Prawne

Masz problem prawny? Potrzebujesz konsultacji lub rzetelnej pomocy prawnika? Napisz do nas.

Wysłając zgłoszenie akceptujesz Regulamin

[1] wyrok sądu najwyższego 13.12.1999 r., sygn. akt I CKN 294/98
[2] wyrok sądu apelacyjnego w poznaniu z 05.10.2004 r., sygn. akt I ACA 683/04
[3] wyrok sądu najwyższego z 28.02.2002 r., sygn. akt III CKN 545/00
[4] wyrok sądu apelacyjnego w gdańsku z 16.06.1999 r., sygn. akt I ACA 290/00
[5] wyrok sądu najwyższego z 09.11.2001 r., sygn. akt I ACA 438/00
[6] wyrok sądu najwyższego z 17.12.1999 r., sygn. akt III CKN 850/99
[7] wyrok sądu najwyższego z 15.09.1999 r., sygn. akt III CKN 344/98