Najlepszy adwokat rozwód Lędziny, opinie

Rozwód to rozwiązanie ważnego związku małżeńskiego przez sąd na żądanie jednego lub obojga małżonków. Oprócz śmierci współmałżonka, uznania go za zmarłego i unieważnienia małżeństwa jest jedną z okoliczności kończących małżeństwo.

W w art. 56 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zostały wyznaczone dwie konieczne przesłanki roziązania związku małżeńskiego. Są to trwałość oraz zupełność rozkładu pożycia. Należy podkreślić fakt, że muszą one wystąpić łącznie, co w praktyce oznacza, że nie tylko muszą całkowicie zaniknąć więzi między małżonkami w sferze duchowej, fizycznej i gospodarczej, ale także rozpoznanie konkretnego przypadku, musi utwierdzać w przekonaniu, że jakikolwiek powrót małżonków do wspólnego pożycia nie nastąpi, z pewnością. Jeśli zatem między małżonkami doszło do trwałego i zupełnego rozpadu pożycia, to wspólne uczestniczenie w istotnych dla byłego małżeństwa czynnościach takich jak na przykład wybory, wyjścia na imprezy czy spotkania u znajomych, czy nawet wspólne spożywanie posiłków lub doraźna pomoc w czasie choroby, nie będą świadczyć o odnowieniu małżeńskiego pożycia między skłóconymi osobami.[1]

Prawnik, adwokat rozwodowy pomoże w Twojej sprawie.

Prawnik, adwokat rozwodowy Lędziny zbierze dokumenty, opracuje dowody i strategię działania, przygotuje pozew i poprowadzi sprawę.
Chcesz godnie i spokojnie przejść ten etap dbajac o swoje prawa, interesy, majątek?
Zadzwoń na bezpłatną infolinię.

Kiedy zakończenie związku małżeńskiego nie będzie możliwe?

Prawnik specjalizujący się w sprawach rodzinnych zauważa, że choć prawo przewiduje warunki, które powinny prowadzić do orzeczenia rozwiązania małżeństwa, istnieją sytuacje, w których to nie wystąpi. Dotyczy to przypadków, gdy istnieje realne ryzyko negatywnego wpływu na dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków lub gdy decyzja ta koliduje z innymi normami społecznymi. Ponadto, unieważnienie małżeństwa może nie nastąpić, jeśli zażąda tego małżonek winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi na to zgodę, lub okaże się, że brak takiej zgody jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego.

"Aby lepiej zilustrować negatywne aspekty rozstania, warto odwołać się do przykładów z życia, których różnorodność ukazuje nam orzecznictwo" - zauważa prawnik specjalizujący się w sprawach rodzinnych. Dlatego też rozwiązanie małżeństwa osób starszych nie bedzie niezgodna z zasadami współżycia społecznego. Natomiast będzie niezgodna z normami społecznymi w przypadku, gdy jedno z małżonków cierpi na ciężką chorobę, wymagającą stałej opieki i wsparcia."

Co do zaś założenia, że odmowa wyrażenia zgody na rozwiązanie małżeństwa przez małżonka niewinnego rozkładu pożycia, z zasady korzysta z domniemania zgodności z zasadami współżycia społecznego, to jednak ustawodawca przyjął, że przypuszczenie to może zostać w konkretnych okolicznościach obalone. Zdaniem sądu najwyższego taka sytuacja zachodzi, gdy mimo upływu czasu niewyrażenie zgody przez stronę niewinną rozkładu pożycia wciąż trwa. Istnieje bowiem pogląd, iż taka odmowa wywołuje w niektórych przypadkach powstanie szkody społecznej, poprzez zmuszanie do utrzymywania związków małżeńskich formalnych niemających szans na faktyczne funkcjonowanie, przy jednoczesnym istnieniu związków pozamałżeńskich, które w odczuciu społecznym mogą zasługiwać na ich zalegalizowanie.[3] Nie można natomiast uznać za sprzeczną z zasadami współżycia społecznego, odmowę wyrażenia zgody na rozstanie, podyktowaną względami religijnymi.[4]

Poblem alkoholowy

W Polsce często wskazuje się "problem alkoholowy" jako przyczynę rozwodów, jednak samo uzależnienie od alkoholu nie jest wystarczającą ku temu przesłanką. Zgodnie z art. 23 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, małżonkowie mają obowiązek wzajemnego wsparcia, które w przypadku rozpatrywanym przez sąd może być widziane jako pomoc w utrzymaniu trzeźwego życia. Kodeks rodziny i opiekuńczy (artykuł 23), nakłada na małżonków obowiązek wzajemnego wsparcia, które w przypadku rozpatrywanego problemu mógłoby być interpretowane jako pomoc w utrzymaniu trzeźwego stylu życia. Sytuacja będzie inna, jeśli uzależnienie współmałżonka jest całkowicie jego winą i dodatkowo nie wykazuje on najmniejszej woli, aby poddać się leczeniu. Nie można nakłaniać partnera do kontynuowania związku z osobą uzależnioną, szczególnie gdy może to zaszkodzić dobru rodziny, a zwłaszcza nieletnim dzieciom, których dobro powinno być priorytetem. Zwłaszcza w przypadku, gdy zachowanie zależnego od alkoholu małżonka staje się niebezpieczne lub agresywne[5]

W ciągu ostatnich dziesięcioleci rozwody zdarzają się w Polsce coraz częściej. W 1950 roku było ich tylko 11 tysięcy, ale wzrosło do blisko 35 tysięcy w 1970 roku. W 2017 roku przekroczono już liczbę 65 tysięcy postępowań rocznie.

Kwestie małżeńskie a dzieci

Według adwokata specjalizującego się w sprawach rozwodowych, jeśli dobro wspólnych małoletnich dzieci jest rozpatrywane tylko pod kątem ekonomicznego pogorszenia się ich sytuacji, może to nie być wystarczającym argumentem do odmowy rozwiązania małżeństwa.[6]

Zdrada małżeńska

Nie przesądza także o orzeczeniu przez sąd rozwodu sam fakt zdrady małżeńskiej. Zasady doświadczenia życiowego, które sąd powinien brać pod uwagę przy orzekaniu, wskazują bowiem, że w małżeństwie nawet ciężkie przewinienia, w tym naruszenie przez jednego z małżonków obowiązku wierności małżeńskiej, bywają wybaczane, zaś pojęcie pożycia małżeńskiego zawiera w swej definicji wiele wątków faktycznych i stanowi raczej proces niż stan niezmienny.[7]

Kiedy sąd ocenia czy małżeństwo faktycznie zakończyło swoje istnienie i nie ma już nadziei na jego dalsze trwanie, musi również wziąć pod uwagę, jak długo małżonkowie nie prowadzą pożycia małżeńskiego. Nawet jeśli rozpad małżeństwa jest trwały i całkowity, to jeśli trwa on jedynie 2-3 tygodnie - to istnieje możliwość, że małżonkowie mogą powrócić do wspólnego życia Takie wnioski pojawią się zgodnie ze wspomnianymi wcześniej zasadami doświadczeniam życiowego.

Postępowania rozwodowe

Wyróżnia się dwa rodzaje, formy postepowań rozwodowych:

- bez orzekania o winie (inaczej: za porozumieniem stron) – w tej sytuacji małżonkowie zrzekają się praw roszczeniowych w stosunku do drugiej osoby i nie dochodzą winy partnera.
- z orzeczeniem o winie (kończące małżeństwo z winy jednego z małżonków lub obojga) – w trakcie sprawy małżonek próbuje wykazać winę partnera, a sąd może zasądzić alimenty na korzyść poszkodowanej osoby od małżonka, przez którego ustaje dotychczasowy związek małżeński.

Jak spokojnie i godnie przejść proces rozwodowy?

Przeprowadzenie sprawy rozwodowej kończącej związek małżęński z pewnością nie jest proste i przyjemne zarówno dla kobiety jak i mężczyzny. Jakby nie patrzeć napięta atmosfera, ciągły stres i formalny charakter sprawy często utrudniają osiągnięcie konsensusu lub nawet zaostrzają konflikt i pogłębiają niezgodę stron. Takie okoliczności nie sprzyjają właściwemu przebiegowi procesu i procedowaniu sprawy, która z tego powodu często niepotrzebnie się przedłuża. Dlatego aby dobrze przygotować się do sprawy właściwy przebieg postępowania, konieczne jest skorzystanie z pomocy doświadczonych w sprawach rodzinnych prawników, adwokatów Zwłaszcza jeżeli należy również rozstrzygnąć kwestie podziału majątku wspólnego, alimentów, ustalenia sposobu realizacji kontaktów z dziećmi i zasad sprawowania władzy rodzicielskiej.

Potrzebujesz pomocy prawnej przy rozwodzie i podziale majątku?
Chcesz godnie i spokojnie przejść przez ten proces, dbając o swoje prawa, interesy, majątek?
Zadzwoń! Prawnik, adwokat rozwodowy Lędziny pomoże w Twojej sprawie.

Porady Prawne

Masz problem prawny? Potrzebujesz konsultacji lub rzetelnej pomocy prawnika? Napisz do nas.

Wysłając zgłoszenie akceptujesz Regulamin

[1] wyrok sądu najwyższego 13.12.1999 r., sygn. akt I CKN 294/98
[2] wyrok sądu apelacyjnego w poznaniu z 05.10.2004 r., sygn. akt I ACA 683/04
[3] wyrok sądu najwyższego z 28.02.2002 r., sygn. akt III CKN 545/00
[4] wyrok sądu apelacyjnego w gdańsku z 16.06.1999 r., sygn. akt I ACA 290/00
[5] wyrok sądu najwyższego z 09.11.2001 r., sygn. akt I ACA 438/00
[6] wyrok sądu najwyższego z 17.12.1999 r., sygn. akt III CKN 850/99
[7] wyrok sądu najwyższego z 15.09.1999 r., sygn. akt III CKN 344/98